Pogrzeb Katolicki
Katechizm Kościoła Katolickiego:
1681 Chrześcijański sens śmierci ukazuje się w świetle Misterium Paschalnego Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, w którym złożyliśmy naszą jedyną nadzieję. Chrześcijanin, który umiera w Chrystusie Jezusie, „opuszcza to ciało i staje w obliczu Pana”.
1683 Kościół, który jak matka nosił sakramentalnie w swoim łonie chrześcijanina podczas jego ziemskiej pielgrzymki, towarzyszy mu na końcu jego drogi, by oddać go „w ręce Ojca”. Ofiaruje on Ojcu, w Chrystusie, dziecko Jego łaski i w nadziei składa w ziemi zasiew ciała, które zmartwychwstanie w chwale. Ofiarowanie to dokonuje się w pełni w czasie celebracji Ofiary eucharystycznej.
Wymagany dokument to: akt zgonu (dla celów pochowania zwłok) potwierdzony przez USC.
Namaszczenie Chorych
Katechizm Kościoła Katolickiego:
1527 Sakrament namaszczenia chorych udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi, który doświadcza trudności związanych ze stanem ciężkiej choroby lub starości.
1528 Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości.
1529 Za każdym razem, gdy chrześcijanin zostaje dotknięty ciężką chorobą, może otrzymać święte namaszczenie; również wtedy, gdy już raz je przyjął i nastąpiło nasilenie się choroby.
Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach poświęconym olejem wymawiając następujące słowa:
PRZEZ TO ŚWIĘTE NAMASZCZENIE NIECH PAN W SWOIM NIESKOŃCZONYM MIŁOSIERDZIU WSPOMOŻE CIEBIE ŁASKĄ DUCHA ŚWIĘTEGO. PAN, KTÓRY CI ODPUSZCZA GRZECHY, NIECH CIĘ WYBAWI I ŁASKAWIE PODŹWIGNIE.
Namaszczenia chorych udzielamy podczas odwiedzania zgłoszonych chorych:
- w pierwsze piątki miesiąca,
- przed Uroczystością Narodzenia Pańskiego
- przed Wielkanocą
- w każdym czasie gdy istnieje niebezpieczeństwo śmierci.
Ponadto w ciężkiej chorobie np. przed operacją, można poprosić o sakrament w kościele po mszy św.
Chrzest
Katechizm Kościoła Katolickiego:
1213 Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania: „Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie”.
1250 Dzieci, rodząc się z upadłą i skażoną grzechem pierworodnym naturą, również potrzebują nowego narodzenia w chrzcie, aby zostały wyzwolone z mocy ciemności i przeniesione do Królestwa wolności dzieci Bożych, do którego są powołani wszyscy ludzie. Czysta darmowość łaski zbawienia jest szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Gdyby Kościół i rodzice nie dopuszczali dziecka do chrztu zaraz po urodzeniu, pozbawialiby je bezcennej łaski stania się dzieckiem Bożym.
1. Sakrament chrztu w naszej Parafii udzielany jest w każdą (po ustaleniu w kancelarii) niedzielę m-ca w czasie Mszy św. o godz. 11:30.
2. Do udzielenia chrztu dziecka z innej parafii potrzebna jest zgoda proboszcza danej parafii.
3. Chrzest w kancelarii parafialnej zgłasza ojciec lub matka dziecka, bądź opiekun prawny.
4. Rodzice przedstawiają w kancelarii następujące dokumenty:
- akt urodzenia dziecka (oryginał do wglądu i ksero - pozostaje);
- dowód osobisty matki lub ojca
- świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka - lub wskazanie miejsca i daty ślubu.
- w przypadku, gdy rodzice dziecka nie mają ślubu kościelnego czy cywilnego, lub dziecko zgłasza samotnie wychowująca matka należy złożyć pisemną deklarację o dopilnowaniu wychowania w duchu katolickim, aż do ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej.
5. Chrzestnym może być ten kto:
- ukończył 16 lat oraz jest ochrzczony i bierzmowany
- jest praktykującym katolikiem
- przyjmuje komunię świętą i inne Sakramenty
- w sumieniu jest zobowiązany dbać o katolickie wychowanie dziecka
Funkcji rodziców chrzestnych nie mogą pełnić osoby niepraktykujące lub pozostające w niesakramentalnych związkach małżeńskich, a także uczniowie, którzy nie uczestniczą w katechezie szkolnej.
6. Chrzestni z innej parafii muszą dostarczyć zaświadczenie, że są praktykującymi katolikami (czyli zgodę, że mogą taką rolę pełnić).
7. Wydawane są kartki do spowiedzi dla rodziców i chrzestnych.
Wymogi odnośnie do chrztu są stawiane wg KPK kan.849-878
Wszelkie wątpliwości prosimy wyjaśniać osobiście z duszpasterzem. Powyższe zasady mają charakter ogólny.
Ruch Światło - Życie
Do uzupełnienia
Akcja Katolicka
Akcja Katolicka jest stowarzyszeniem katolików świeckich, którzy w zorganizowanej formie współpracują z hierarchią kościelną. Prezesem Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej jest p. Mariola Marzec. Asystentem kościelnym parafialnego oddziału Akcji Katolickiej jest ks. Kamil Jastrząb.
Parafialny Oddział Akcji Katolickiej
przy
Rzymskokatolickiej Parafii
Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Żarkach
ul. Leśniowska 1
42-310 Żarki
Międzypowiatowy Bank Spółdzielczy w Myszkowie.
Oddział w Żarkach
46 8279 1036 0400 4327 2004 0101
z dopiskiem: Parafialny Oddział Akcji Katolickiej
Święty Juda Tadeusz Apostoł
Imię Judy było od dawna czczone w narodzie żydowskim - takie imię nosił jeden z synów Jakuba, czyli Izraela. Imię to znaczy "godny czci" (z hebr. Jehuda). W gronie apostołów dwóch nosiło to imię: Juda Tadeusz i Judasz Iskariota (zniekształcone: Juda z [miasta] Kariot). Judzie do imienia nadano przydomek Tadeusz, co znaczyło "odważny". Nie wiadomo, dlaczego nadano mu ten przydomek.
O życiu św. Judy Tadeusza nie wiemy prawie nic. Wiemy jedynie z Ewangelii, że był bratem apostoła Jakuba Młodszego. Nazywany jest także "bratem Pańskim", choć nie wiadomo, jaki stopień pokrewieństwa łączył go z Jezusem. Możliwe, że jego bratem był też apostoł Szymon, ale to nie jest pewne. Prawdopodobnie jego matką była Maria Kleofasowa, o której wspominają Ewangelie.
Juda Tadeusz zostawił nam List, który obecnie należy do ksiąg Nowego Testamentu. W tym liście nazywa sam siebie bratem Jakuba. Z listu tego możemy wyciągnąć wniosek, że był człowiekiem wykształconym. Niewiele więcej o Judzie Tadeuszu mówi nam tradycja starochrześcijańska. Hegezyp, który żył w II wieku, podaje, że apostoł był żonaty, gdy przystępował do grona uczniów Jezusa. Musiał też mieć dzieci, gdyż historyk Euzebiusz wspomina o wnukach Judy. Późniejsze świadectwa podają, że po Zesłaniu Ducha Świętego Juda głosił Ewangelię w Palestynie, Syrii, Egipcie i Mezopotamii; część wędrówek misyjnych odbył razem ze św. Szymonem. Część tradycji podaje, że razem ponieśli śmierć męczeńską. Inni mówią, że Szymon został zabity w Jerozolimie, a Juda Tadeusz prawdopodobnie w Libanie lub w Persji. Niektórzy uważają, że Juda Tadeusz był tym apostołem, który przekazał płótna grobowe Pana Jezusa (Całun Turyński) królowi Abgarowi w Edessie. Inni jednak sądzą, że uczniem tym nie był nikt z Dwunastu, lecz któryś z drugiego kręgu uczniów Jezusa.
Ikonografia przedstawia św. Judę Tadeusza z włócznią lub pałką w ręku, od których miał ponieść męczeńską śmierć, albo z wizerunkiem Jezusa w ręku - na pamiątkę wydarzeń w Edessie.
Św. Juda Tadeusz uważany jest za patrona spraw beznadziejnych; jest też wzywany w szczególnych potrzebach. Z tego powodu w wielu kościołach w Polsce odbywają się raz w tygodniu specjalne nabożeństwa ku jego czci, połączone z odczytaniem próśb i podziękowań, jest także patronem szpitali i personelu medycznego.
Łaskami słynący obraz św. Judy Tadeusza, którego reprodukcję zamieszczono obok, znajduje się w Warszawie, w kościele Księży Misjonarzy pw. Świętego Krzyża przy ul. Krakowskie Przedmieście 3. Relikwie św. Judy Tadeusza mają się obecnie znajdować w Rzymie, w Bazylice św. Piotra, w kaplicy Najświętszego Sakramentu.
